De auteurs van dit zelfhulpboek voor volwassenen met eetstoornissen hebben een uitgebreide ervaring als therapeuten en onderzoekers op dit werkterrein. De cognitief-gedragstherapeutische invalshoek is ook de meest bestudeerde bij deze problematiek, al geven de auteurs daar geen directe verwijzingen naar. Zij hebben oog voor zowel de mogelijkheden als de beperkingen van het werken met zelfhulpgidsen: ze geven hoop aan de lezer, maar zijn ook duidelijk over het feit dat de gebruiker aanzienlijke inspanningen zal moeten leveren om verandering te bewerkstelligen. De klinische ervaring van de auteurs wordt duidelijk doordat ze een goed beeld schetsen van het profiel van patiënten met een eetstoornis, hun denkpatronen en angsten, en daarmee ook hun valkuilen op de weg naar verandering. Zij werken vaak met voorspellingen over hoe het proces voor de patiënten zou kunnen lopen, wat ze daarbij kunnen denken en voelen, hetgeen de lezer voorbereidt en motiveert.

De informatie over het gedragstherapeutische programma is praktisch en compact, met gebruik van verduidelijkende en overtuigende metaforen en analogieën. Het is niet louter een ‘kookboek’ van gedragstherapeutische interventies en opdrachten, maar gaat ook over het aanleren van een attitude. De lezer wordt meegenomen in het gedragstherapeutische denken met aandacht voor het begrijpen van de functie van de eetstoornis. Verder werken de auteurs sterk rond motivatie en angst voor verandering en leggen de verantwoordelijkheid bij de patiënt als actieve participant in het veranderingsproces.

Veel aandacht gaat uiteraard ook naar het normaliseren van het eetpatroon en het gewicht, en het verbeteren van lichaamswaardering als belangrijke voorwaarden voor herstel. Opmerkelijk én interessant in dit verband is het artikel in de appendix over de effecten van uithongering (o.a. op sociaal en psychologisch vlak). Daarnaast wordt in het hele boek ook het belang van sociale steun benadrukt. Erg belangrijk is de manier waarop deze zelfhulpgids aandacht heeft voor de omgeving van de patiënt (familie, partner). Voor hen volgen soortgelijke stappen als voor de patiënt: informeren, motiveren, begeleiden, attent maken op eigen valkuilen en werken rond eigen coping en attitude.

Wel jammer is dat de lay-out en de structuur van het boek de overzichtelijkheid niet altijd ten goede komen. Interessante stukken en centrale boodschappen lijken zo wat verloren te gaan. Toch is dit boek zeker een aanrader, niet alleen als zelfhulpgids, maar ook voor hulpverleners als handig materiaal in combinatie met een meer formele therapie.

 

W. Donders