Achtergrond In de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz) heeft wilsbekwaamheid een centralere positie gekregen.
Doel De positie van wilsbekwaamheid in de Wvggz beschrijven en reflecteren op de morele vragen die dit oproept.
Methode Bespreking relevante wetteksten en publicaties. Resultaat Bij wilsonbekwaamheid moet een vertegenwoordiger de beslissingen betreffende de zorg overnemen, vanuit de inschatting hoe patiënt zou willen beslissen indien wilsbekwaam. Nieuw is dat in de Wvggz ook grootouders en kleinkinderen als vertegenwoordiger kunnen optreden. Voorts dient men bij iedere vorm van verplichte zorg, met uitzondering van opname in een accommodatie, de wilsbekwaamheid te beoordelen. Wilsbekwaam verzet dient gehonoreerd te worden, tenzij er sprake is van een levensbedreigende situatie voor de patiënt of van dreigend ernstig nadeel voor een ander.
Conclusie Het is de vraag of in de praktijk deze veranderingen zullen bijdragen aan een van de doelen van de Wvggz, namelijk het behouden en bevorderen van de autonomie van patiënten. Een zorgvuldige wilsbekwaamheidsbeoordeling is complex en blijft van belang.