achtergrond Lsd en andere hallucinogenen of psychedelica waren vanaf de Tweede Wereldoorlog tot in de jaren tachtig in gebruik als therapeutische middelen in de psychiatrie. De afgelopen jaren is er in de medische wetenschappen een toenemende interesse voor hernieuwd therapeutisch gebruik en onderzoek naar de effecten van deze middelen.
doel Het plaatsen van het huidige wetenschappelijke onderzoek van lsd in de context van eerder onderzoek.
methode Een systematische literatuurstudie naar het psychiatrisch gebruik van lsd en de maatschappelijke reacties daarop.
resultaten Vanaf 1947 is lsd onder meer toegepast in de behandeling van angsten en depressies, verslaving, en posttraumatische stoornissen. Vanaf begin jaren zestig kwam er kritiek op het gebruik, deels vanwege zorgen over het oproepen van psychosen, en deels vanwege de opkomst van niet-medisch gebruik. Er is echter nog geen duidelijk wetenschappelijk bewijs geleverd voor hetzij de voordelen, hetzij de nadelen van lsd-therapie.
conclusie Het valt nog niet te voorspellen of lsd en andere psychedelica een comeback zullen gaan maken in de psychiatrie. In het huidige onderzoek probeert men elke maatschappelijke controverse te vermijden en een nieuwe evidence-base op te bouwen. Daarbij staat dit onderzoek wel in een directe continuïteit met eerder lsd-onderzoek.