achtergrond Tics, met als ernstigste variant het syndroom van Gilles de la Tourette (gts), behoren tot de groep hyperkinetische bewegingsstoornissen, waarbij de ernstigste vormen vaak gekenmerkt worden door psychiatrische comorbiditeit.
doel De lezer vertrouwd maken met de psychiatrische aspecten van tics, en met de comorbiditeit met obsessieve-compulsieve stoornis (ocs) en adhd.
methode Beschrijven van recente inzichten in de psychiatrische aspecten van gts.
resultaten Tics bij gts hebben, door hun relatieve willekeurigheid, onderdrukbaarheid, en hun beïnvloeding door omgevingsfactoren, een sterk psychologisch karakter. Hiermee samenhangend, is gedragstherapie (in tegenstelling tot bij andere bewegingsstoornissen) in de behandeling van tics even effectief als dopaminerge medicatie. Psychiatrische comorbiditeit (tot 65% in klinische populaties met gts) speelt een cruciale rol in het beloop van gts. Met name adhd en ocs zijn, vaker dan tics, reden voor verwijzing naar specialistische psychiatrische settings.
conclusie gts hoort thuis in het domein van de psychiatrie, zowel vanwege de tics zelf en de mogelijkheden om deze met gedragstherapie te behandelen, als vanwege de belangrijke rol van de psychiatrische comorbiditeit in het beloop van de aandoening.