achtergrond Nadat een aios psychiatrie haar leven beëindigde, zagen de opleiders zich geconfronteerd met diverse vragen.
doel Enkele vragen expliciteren en onze handelwijzen als vorm van ‘suïcidepostventie’ documenteren.
methode Een reflectie op een sterk geanonimiseerde opleidingskwestie.
resultaten Centraal stond het volgende dilemma: dient een opleider, supervisor of mede-aios in geval van suïcide bij een aios te denken als behandelaar of als werkgever-collega? Hoewel de werkgever-collegaoptiek het meest geldig leek, stond het dilemma aan de basis van veel van de vragen, onder andere op het gebied van de professionele identiteit. Gestreefd werd om in deze periode een route te vinden in de vorm van aandacht voor de vele betrokkenen door middel van diverse bijeenkomsten, waarvan één onder leiding van een geestelijk verzorger.
conclusie Een zelfkritische kijk van de opleidingsgroep en diverse bijeenkomsten voorzagen in reflectie en een zekere mate van zorg, als vorm van ‘postventie’.