achtergrond Door de vermaatschappelijking van zorg wordt de thuiscontext steeds meer de plaats van behandeling voor mensen met een ernstige psychiatrische aandoening.
doel Theoretische reflectie op de veranderde zorgcontext in de thuissituatie en de invloed op de therapeutische relatie
methode Kwalitatieve review van eigen ervaring, de wetenschappelijke literatuur en recente handboeken over outreachende zorg.
resultaten Uit onze analyse komt de therapeutische relatie naar voren als een belangrijke algemene factor voor het behandelresultaat in de thuiscontext. De werkrelatie heeft een meer gelijkwaardig en reciprook karakter. Uitgaan van de nood van de hulpvrager verstevigt de therapeutische relatie. Begrenzing van de persoonlijke betrokkenheid van de hulpverlener en het respect voor de autonomie van de hulpvrager vormen belangrijke uitdagingen binnen een context waar vormelijke professionele begrenzingen zoals in een consultatieruimte of ziekenhuis ontbreken.
conclusie De kenmerken van een therapeutische relatie binnen de thuiscontext stellen de hulpverlener voor uitdagingen wat betreft betrokkenheid bij en distantie tot de patiënt. De noodzaak om in te grijpen in de leefwereld van patiënt leidt vaak tot een ethische dilemma. Een dialectisch intervisiemodel dat zowel ruimte biedt voor het exploreren van de emotionele betrokkenheid als voor een systematische ethische reflectie wordt voorgesteld als instrument voor de praktijkvoering.