achtergrond Ondanks verschillende pathofysiologische theorieën voor de bipolaire stoornis, blijkt het tot dusverre moeilijk om biomarkers voor psychiatrische diagnostiek te vinden en ook zijn er nog niet of nauwelijks nieuwe geneesmiddelen ontwikkeld op basis van deze pathofysiologische theorieën.
doel Reflecteren op de oorzaken en gevolgen van problemen die samenhangen met pathofysiologisch onderzoek bij psychiatrische stoornissen, in het bijzonder de bipolaire stoornis.
methode Bespreken van de problemen rond het pathofysiologische onderzoek naar de bipolaire stoornis en deze interpreteren vanuit het kader van breincomplexiteit.
resultaten De complexiteit van het brein kan onderverdeeld worden in ruimtelijke en temporele complexiteit. Onder ruimtelijke complexiteit vallen de verschillende fysiologische niveaus van het brein (genetisch, moleculair, neuronaal en fenomenologisch) en onder temporele complexiteit valt de neuronale ontwikkeling. We bespreken de consequenties hiervan en doen suggesties voor de klinische praktijk en voor verder onderzoek.
conclusie Begrip van de ruimtelijke en temporele complexiteit van het brein en de gevolgen hiervan voor het denken over de pathofysiologie van de bipolaire stoornis is noodzakelijk om verdere vooruitgang te boeken in dit onderzoeksveld.