achtergrond De ervaringen van mensen die herstellen van psychoses en in het bijzonder van apathische teruggetrokkenheid zijn nog nauwelijks geïntegreerd in de wetenschappelijke kennis over herstelprocessen.
doel Bijdragen aan een betere integratie van ervaringen van mensen die herstellen van psychoses en apathische teruggetrokkenheid in de wetenschappelijke kennis.
methode Een ervaringsdeskundige en een psychiater beschrijven op geleide van wat zij tegenkwamen in het herstelproces van eerstgenoemde enkele aspecten die relevant zijn vanuit het gezichtspunt van herstel.
resultaten We konden de apathie bij patiënt en zijn omgeving terugvoeren tot de knik in zijn levenslijn na het stellen van de diagnose schizofrenie. Preventie en vroege herkenning van de ‘passiviteitsmodus’ zijn gewenst en lang bestaande ernstige passiviteit vraagt behandeling om de discontinuïteit in de levenslijn op te heffen. Door heroriëntatie, ruimte te creëren voor exploratie en contact met anderen te maken krijgen herstelprocessen weer een kans. Behandeling die uitgaat van kwetsbaarheid en vermijden van risico’s kan bijdragen aan het verergeren van apathie. Soms is de passiviteitsmodus niets anders dan een laatste houvast voor zelfdoding of volledige opgave van de persoonlijke identiteit.
conclusie De in dit artikel geschetste werkwijze kan bijdragen aan een beter begrip van deze riskante psychiatrische mentale toestand.