achtergrond Uit eerder onderzoek op de crisisdienst van de regio Uden/Veghel is bekend dat de inschatting van een aantal toestandsbeelden van de patiënt in crisis samenhangt met de kans op agressie tijdens het aanstaande crisiscontact tussen de ggz-medewerker en de patiënt. Een goed gestelde diagnose door medewerkers van de crisisdienst moet verder leiden tot een verwijzing naar het juiste team en de start van de meest adequate behandeling. In de crisisdienst vindt dit proces onder tijdsdruk en op basis van beperkte informatie plaats.
doel Nagaan welke overeenkomsten en verschillen er bestaan tussen de inschatting van het toestandsbeeld tijdens het crisiscontact door crisisdienstmedewerkers en de later gestelde diagnose, na de reguliere uitgebreide intake.
methode Bij 129 patiënten die nog niet bekend waren bij de ggz-instelling en niet eerder in aanraking waren geweest met de crisisdienst, werd in de periode 2009-2010 nadat ze door de crisisdienst een eerste inschatting van het toestandsbeeld kregen, een uitgebreide intake en psychiatrisch onderzoek gedaan en een diagnose gesteld. Per toestandsbeeld werd met Cohens kappa’s nagegaan hoe valide de eerste inschatting door de crisisdienstmedewerkers was ten opzichte van de later gestelde diagnose.
resultaten Medewerkers van de crisisdienst bleken de toestandsbeelden beter in te schatten dan op grond van een at random oordeel verwacht zou worden. De Cohens kappa’s varieerden daarbij tussen de 0,31 (borderlinepersoonlijkheidsstoornissen) en 0,81 (psychotische stoornissen). Borderlinepersoonlijkheidsstoornissen bleken door medewerkers van de crisisdienst relatief vaak te worden overschat.
conclusie Hoewel de overeenstemming voor diverse toestandsbeelden matig is, is de bevinding dat crisisdienstmedewerkers juist psychotische stoornissen goed inschatten bemoedigend. Het is immers deze problematiek die, zoals bleek uit het eerder onderzoek, samenhangt met een verhoogde kans op agressie tijdens het outreachende consult.