AchtergrondDe dsm-i (1952) en dsm-ii (1968) waren gebaseerd op de toenmalige etiologische concepten, en daardoor was de interbeoordelaarsbetrouwbaarheid onvoldoende. De dsm-iii (1980) kwam voort uit een behoefte om de betrouwbaarheid van de classificaties te vergroten. Dat dit ten koste is gegaan van de validiteit valt niet te ontkennen. Het belang van de dsm-iii en zijn opvolgers moet niet overschat worden. De dsm is geen ‘bijbel van de psychiatrische diagnostiek’, maar slechts een classificatie­systeem. Toch is de invloed ervan op het taalgebruik in de psychiatrie groot. Dat betekent dat een goede vertaling belangrijk is. doel Beschrijven van de problemen bij het vertalen van de dsm-5 naar het Nederlands.
methode Ter illustratie wordt een aantal problemen gepresenteerd die bij de vertaling van de Amerikaanse namen van ziektebeelden in de dsm-iii en -iv aan de orde kwamen. Dezelfde en nieuwe dilemma’s komen aan de orde bij de vertaling van de dsm-5.
resultaten De voorbeelden maken duidelijk dat het lastig is om zo dicht mogelijk bij de Angelsaksische terminologie te blijven. Daardoor waren soms ongebruikelijke taalvormen nodig. Bij de vertaling van de dsm-5 blijft men op veel plaatsen nog dichter bij het Engels. Daarbij moet men bedacht zijn op betekenis- en nuanceverschillen en classificatieproblemen.
conclusie De vertaling van de dsm-5 is belangrijk. De vertaling van de titel ‘Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders’ (dsm-5) tot ‘Handboek voor de classificatie van psychische stoornissen – dsm-5’ onderstreept dat de dsm-5 geen ‘diagnostische bijbel’ is.