achtergrond Vanuit de neurobiologie en de cognitieve psychologie wordt ons een duaal procesmodel van verslaving aangereikt. Hiermee wordt gedrag begrepen als dynamisch resultaat van een combinatie van automatische en controlerende processen. De balans tussen beide processen is bij verslaving ernstig verstoord. Automatische processen blijven impulsen geven tot het continueren van verslavingsgedrag; zwakke reflectieve of controlerende processen vormen zowel oorzaak als gevolg van het niet kunnen stoppen.
doel Aangeven van raakvlakken tussen actuele neurocognitieve inzichten in verband met verslaving en psychodynamische opvattingen.
methode Recente neurocognitieve literatuur over verslaving (verzameld via PubMed) werd in verband gebracht met oudere psychodynamische literatuur en casuïstiek.
resultaten Onderzoek geeft geen eenduidig beeld. Er blijkt enig bewijs te zijn voor een causaal effect van aandachtsbias op verslaving. Voor een causaal effect van automatische associaties bestaat geen bewijs; voor een causaal effect van automatische actietendensen is er wel enig bewijs.
conclusie Actuele neurocognitieve opvattingen over het duaal procesmodel van verslaving kunnen geïntegreerd worden met een evidence-based benadering van verslaving en psychodynamische visies over verslaving.