Volgens epidemiologisch onderzoek krijgt bijna de helft van de bevolking van de Verenigde Staten ten minste eenmaal in zijn leven een psychiatrische aandoening. Dit is een onwaarschijnlijk hoog aantal en voor McNally – hoogleraar Psychologie aan de universiteit van Harvard – was het de aanleiding om dit boek te schrijven.

Het is moeilijk te definiëren wat een psychiatrische ziekte is en McNally bespreekt dit in hoofdstuk 1. Uiteindelijk bepaalde stemming binnen de American Psychiatric Association dat homoseksualiteit niet langer een psychiatrische ziekte was. In hoofdstuk 2 gaat het over problemen in het dagelijks leven, zoals spreekangst, die misschien niet een psychiatrisch label zouden moeten krijgen, maar soms wel gepaard gaan met een aanzienlijke lijdensdruk. In de hoofdstukken 3 en 4 bespreekt McNally hoe een verwijzing naar de evolutietheorie het probleem van het vinden van een algemeen aanvaarde definitie van ziekte niet kan oplossen. Een aantal psychiatrische aandoeningen zou misschien als een adaptatie opgevat kunnen worden. Bepaald gedrag, zoals je terugtrekken naar aanleiding van krenkingen, was misschien voordelig voor de voortplanting van voorouders.

Hoofdstuk 5 gaat over de vraag of een samenleving bepaalde aandoeningen creëert en hierbij verwijst McNally vooral naar het debat rondom de posttraumatische stressstoornis. Hoofdstuk 6 gaat over de problemen in het huidige genetisch onderzoek die ten minste voor een deel opgelost zouden kunnen worden met een duidelijk classificatie­systeem. Er kan echter sprake zijn van een geleidelijke overgang tussen ziek en niet-ziek, zoals McNally in hoofdstuk 7 bespreekt. In hoofdstuk 8 stelt hij dat er geen eenvoudige oplossingen voor het probleem zijn. De geestelijke gezondheidszorg wordt onbetaalbaar als iedereen met een stoornis een behandeling zou moeten krijgen. Hij suggereert dat een mogelijke oplossing zou kunnen zijn om uitsluitend evidence-based behandelingen toe te passen. Hier zou hij iets meer hebben kunnen benadrukken dat het succes van evidence-based behandelingen voor een deel ook gebaseerd is op een juiste diagnose.

McNally geeft niet duidelijk aan of het boek primair bedoeld is voor mensen uit de geestelijke gezondheidszorg of voor geïnteresseerden. De auteur legt de problemen duidelijk uit, zodat het in feite voor iedereen geschikt is. Hij bespreekt nauwelijks zijn eigen opvattingen, maar laat de lezer beslissen. Door de heldere schrijfstijl en de vele verwijzingen naar empirisch onderzoek is het boek een aanrader voor iedereen die belangstelling heeft voor ziektebegrip in de psychiatrie.

D. Hubbeling