achtergrond Tot op heden is er weinig onderzoek gedaan naar factoren die behandelaren gedurende een tbs-behandeling hanteren in hun beslissing om patiënten van een door- naar een uitstroomafdeling te laten gaan. Een te vroeg genomen besluit kan een problematische uitstroomfase tot gevolg hebben waardoor de behandelduur van de patiënt vertraging oploopt.
Doel Nagaan of met de klinische items van het risicotaxatie-instrument hkt-30 de keuze om een patiënt naar de uitstroomfase te laten doorstromen kan worden onderbouwd.
methode Met logistische-regressie- en roc-analyses werden de klinische items van de hkt-30 bij 94 patiënten uit 2003-2009, gemeten in de laatste fase van de doorstroom, gebruikt om het behandelverloop van de uitstroomfase te voorspellen.
resultaten Een aantal klinische items van de hkt-30 bleek een voorspellende waarde te hebben voor het verloop van de klinische uitstroomfase. Impulsiviteit bleek een van de factoren die van invloed zijn op het resocialisatieproces.
conclusie Enkele K-items van de hkt-30 lijken geschikt om beslissingen over patiënten wat betreft het laten doorstromen naar een uitstroomafdeling in een intramurale forensische behandeling te ondersteunen.