achtergrond De ziekte van Parkinson (ZvP) is een multidimensionele aandoening die primair gekenmerkt wordt door motorische symptomen, maar waarbij ook vaak niet-motorische symptomen voorkomen, waaronder psychopathologische en autonome symptomen.
doel Het geven van een overzicht van de actuele stand van zaken wat betreft diagnostiek, beoordelingen epidemiologievaneen aantal psychopathologische syndromen bij de ZvP.
methode Bespreking vande relevante literatuur.
resultaten Depressieve stoornissen, apathie, angst, cognitieve stoornissen en hallucinaties komen veel voor bij de ZvP. Voor de meeste van deze syndromen is er consensus over diagnostische criteria en zijn er betrouwbare meetschalen voorhanden. In het algemeen wordt een inclusieve benadering geadviseerd, waarbij zonder interpreteren of attribueren alle aanwezige symptomen bijdragen aan een psychopathologische diagnose. Alle psychopathologische syndromen komen vaker voor bij de hypokinetisch rigide variant van de ziekte.
conclusie De herkenning en de behandeling van psychopathologische symptomen bij de ZvP vereisen specifieke expertise. Multidisciplinaire samenwerking tussen neuroloog, neuropsycholoog en psychiater bij patiënten met ZvP is derhalve noodzakelijk.