achtergrond De behandeling van niet-westerse patiënten verloopt vaak moeizaam. De reden is onduidelijk.
doel Suggesties voor de benadering van de moeilijkheden in de (transculturele) psychiatrische praktijk.
methode Presentatie van een theoretisch model, afgeleid uit praktijkvoorbeelden, dat inzicht geeft in de essentie van (transculturele) psychiatrie. Het model is gebaseerd op twee betekenissen van het begrip ‘cultuur’ en op een uitwerking van de universaliteits- en relativiteitsdichotomie. Verder is het model gebaseerd op een onderverdeling binnen het werk van de clinicus in het aangaan van een behandelrelatie, de diagnostiek in engere zin en de uitvoering van een behandeling ‘op maat’.
resultaten De psychiater varieert tussen een meer relativistische en een meer universalistische grondhouding tegenover zijn of haar patiënt, afhankelijk van de fase van de behandeling.
conclusie De therapietrouw van niet-westerse patiënten neemt vermoedelijk toe wanneer de behandelaar in de kennismakingsfase en deels ook in behandelfase wat meer een relativistische grondhouding aanneemt, om beter in te kunnen spelen op de verwachtingen van de patiënt.