Dit artikel geeft een overzicht van de ontwikkelingen in het neurobiologische onderzoek naar posttraumatische stressstoornis (ptss), in bijzonder de relatie die de stoornis heeft met centrale en perifere stressregulerende processen. ptss is een stoornis van neuronale circuits en stressregulerende systemen in de hersenen, met een sturende rol voor limbische structuren zoals hippocampus, amygdala en mediale prefrontale cortex. Het 'gedrag' van deze neuronale circuits en systemen is bij patiënten met ptss chronisch verstoord. De toegenomen stressreactiviteit, de vermindering van declaratieve geheugenfunctie, de emotionele koppeling aan traumagerelateerde stimuli en een overrepresentatie van het traumatisch geheugen zijn te beschrijven als chronisch gedisreguleerde processen. Dankzij verbetering van onderzoeksmethoden en stratificatie van onderzoekspopulaties kan de specificiteit van onderzoeksbevindingen aangescherpt worden en kan men ook tijdsrelaties in de ontwikkeling van specifieke ptss-parameters duidelijker beschrijven. De verschuiving van onderzoeksdesigns van transversaal naar echt prospectief is de belangwekkendste ontwikkeling.