Dit dunne, maar goed geschreven boek is de moeite van het lezen waard. Het is het relaas van de verwarrende gevoelens die Inge Ketelaar-Blokpoel, moeder van een kind met een autismespectrumstoornis, ervaart naarmate haar zoon opgroeit. De kracht van dit boek ligt in het introspectievermogen van de schrijfster. Helder en zonder veel zelfcensuur beschrijft ze de fasen waar zij doorheen ging: de twijfels terwijl het vermoeden groeit dat er iets mis is; het gevoel te falen als ouder omdat ze zijn heftige reacties niet begrijpt en hem niet kan kalmeren; het stilaan ontdekken wat hij wil, maar nog niet begrijpen waarom; de uitputting door zijn onophoudelijke vraag om aandacht; de schuldgevoelens omdat haar andere kinderen noodgedwongen op de tweede plaats komen; de verwarrende mix van liefde en boosheid; de reactie op de diagnose; de afgenomen machteloosheid door haar groeiend inzicht in autisme; het gevoel soms meer therapeute dan moeder te zijn; de frustratie als zelfs professionals haar vraag om de aanpassingen die haar zoon nodig heeft, niet serieus nemen; de soms beschamende confrontatie met het onbegrip van de omgeving; de continue waakzaamheid om gedragscrisissen te voorkomen en de machteloosheid wanneer die toch optreden; de trots als haar zoon vaardigheden verwerft die van hem veel meer inspanning vergen dan van andere kinderen; het zelf leren autistisch denken … . Het hele gamma aan gevoelens en problemen in het dagelijkse samenleven met een kind met een autismespectrumstoornis komt aan bod. Hierop is slechts één uitzondering: de beslissing om haar zoon uit huis te laten wonen wordt slechts beknopt en quasi terloops vermeld. Hierover spreken is moeilijk, maar ook dat zal menige ouder herkennen. De vorm van het boek is goed gekozen: het is opgebouwd uit een dertigtal korte episodes en is daardoor makkelijk in kleine doses tot zich te nemen. Vele ouders zullen zich herkennen in de gevoelens die in dit boek staan beschreven en hulpverleners geeft het een rechtstreeks zicht op het emotionele verwerkingsproces waarmee ouders van kinderen met een autismespectrumstoornis worstelen. Vele getuigenisboeken van ouders neigen ofwel tot een mierzoet idealiseren van het hebben van een kind met een beperking, ofwel tot een ontmoedigend etaleren van de eigen moedeloosheid. In dat opzicht is dit boek uitzonderlijk: de auteur zet de negatieve en positieve gevoelens gewoon naast elkaar zoals ze die beleefde. Sterk. Een aanrader voor ouders en ouderbegeleiders.

W. Peeters