De opleiding tot psychiater in Nederland van de laatste 25 jaar wordt gekenmerkt door het leren hanteren van richtlijnen, wetenschappelijke vorming, internationalisering en de maatschappelijke eis van transparantie. Dit alles leidt ertoe dat de opleiding via de traditionele 'meester-gezelrelatie' wordt vertaald in een toetsbaar traject van aan te leren competenties door in de toekomst expliciet gekwalificeerde supervisoren. Mede door de grote instroom van vrouwen is duidelijk geworden dat de klassieke opleidingssituatie een zware wissel trekt op het vermogen om bij de vaak hoge werkdruk het evenwicht te bewaren tussen de gedrevenheid voor het vak en de eisen van het persoonlijk leven. De leertherapie is wellicht vooral nuttig om te helpen dit probleem op te lossen.