Door omvang en inhoud is Gabbard's treatment of psychiatric disorders een indrukwekkend boek. De aanzienlijke omvang van deze vierde editie heeft alles te maken met het feit dat dit de eerste editie is die in één band wordt uitgegeven. De eerste editie nam in 1989 als eindrapport van een werkgroep van de American Psychiatric Association nog vier delen in beslag. Inhoudelijk wordt in de twaalf delen van dit boek op encyclopedische wijze de behandeling van de belangrijkste psychiatrische ziektebeelden beschreven. Uitgangspunt hierbij is een tekstboek dat voor clinici de meningen van experts over state-of-the-art-behandeling van psychiatrische stoornissen bundelt. Zo worden in het deel 'Stemmingsstoornissen' in zes hoofdstukken achtereenvolgens beschreven: antidepressieve en antimanische medicatie, depressiegerichte psychotherapieën, psychodynamische psychotherapie van depressie, gecombineerde medicatie en psychotherapie, convulsieve en andere somatische behandelingen en lichttherapie. Het grote voordeel van een dergelijk boek is dat het op overzichtelijke wijze toegang geeft tot een grote hoeveelheid wetenschappelijke informatie over behandelingen. Een belangrijk nadeel in vergelijking met wetenschappelijke tijdschriften ligt in het feit dat een dergelijk tekstboek al snel veroudert. Ook in dit geval is dat zo, aangezien de recentste referenties verwijzen naar publicaties uit 2005. Gabbard heeft ervoor gekozen geen richtlijnen voor behandelingen in de tekst op te nemen, waardoor de klinische 'vertaling' van de uitgebreid beschreven klinische onderzoeken naar de effectiviteit van interventies relatief (te) weinig aan bod komt. Gabbard's treatment of psychiatric disorders is dus door zijn encyclopedisch karakter een belangrijk boek, waarin de beschreven wetenschappelijke literatuur echter te weinig wordt geïntegreerd om voor de clinicus een dagelijks bruikbaar handboek te zijn.