achtergrond De discussie over het dimensionaal of categoriaal classificeren van symptomen strekt zich ook uit tot de waan, een van de belangrijke begrippen in de psychiatrie. Hoewel de interbeoordelaarsovereenstemming van het waanconcept groot is, is het maar zeer de vraag of dat ook geldt voor de constructvaliditeit. Laat een waan zich nog beschrijven volgens de dsm-criteria?
doel Het beschrijven van de ontstaansgeschiedenis van het waanconcept en het weergeven van de huidige inzichten.
methode Literatuuronderzoek naar 'wanen' met behulp van PubMed, waarbij uiteindelijk werd gekozen voor reviews uit de periode 1985-2004, met 'delusions' als trefwoord. Tevens is gebruikgemaakt van de inhoudsopgaven van het Tijdschrift voor Psychiatrie (1992-2004) en van een aantal boeken.
resultaten Een waan zou het beste omschreven kunnen worden als een afgeschermde, niet te falsificeren overtuiging waarmee de patiënt zich emotioneel verbonden voelt en die door de meeste anderen ongeloofwaardig geacht wordt (op grond van de niet te beïnvloeden zekerheid waarmee deze geuit wordt). Voor een dimensie als 'overtuiging' lijkt er een continuüm te bestaan van gewone ideeën naar gestoorde realiteitstoetsing.
conclusie Als wanen als dimensionaal construct beschouwd worden, zal dit consequenties hebben voor de discriminante validiteit, dat wil zeggen voor de mogelijkheid wanen af te grenzen van andere symptomen die met een verminderde realiteitstoetsing gepaard gaan.