In het ontwenningsverloop situeert het chronisch hervallen zich in de overgangsfase tussen de chronische verslaving en de beginnende abstinentie. De patiënt ervaart twee ik-personen, een zogenaamd `verslaafd ik en een `nuchter ik , die elk beurtelings het gedrag domineren. Kathartische processen, die de ontwikkeling van een nieuwe identiteit op gang kunnen brengen, blijken telkens geblokkeerd. Op therapeutisch vlak raden we aan vooral ondersteunend en inzichtgevend te werken, eerder dan intens te focuseren op het drankprobleem zelf. De duurzame abstinentie wordt niet meer als onmiddellijk haalbaar doel gesteld. Wel leert men strategieën om met de recidieven om te gaan en om vooruitgang te maken in de coping met dagelijkse problemen.