In een verkennend veldonderzoek inventariseerden we de ervaringen van familieleden van psychiatrische patiënten die via een RIAGG-crisisdienst werden opgenomen. Rond het moment van opname stonden bij de familieleden gevoelens van machteloosheid en uitputting op de voorgrond. Hoewel men na opname enigszins opgelucht was, toonde men zich somber over de prognose op langere termijn. Het merendeel van de familieleden bleek een weinig samenhangende visie op het probleemgedrag te hebben. De ervaren belasting was in het algemeen groot. Op grond van onze indrukken stellen we de vanzelfsprekendheid van opnamevoorkomende strategieën ter discussie.