In de spoedig in de Tweede Kamer te behandelen geneeskundige behandelingsovereenkomst is een der belangrijkste onderwerpen het informed consent, de zogenaamde toestemmingsvereiste.

Op het gebied van de psychiatrie toegepast, ontstaan er de nodige problemen. Er is een strijd in de literatuur aan de gang of dit realiseren van grondrechten een verbetering is van de zorg danwel een strikt juridische fictie.

In elk geval is er sprake van een paradox, dat de meest ernstige patiënt, voor wie het informed consent het meest nodig is, er het slechtst toe in staat is. Informatie moet zowel gegeven worden als begrepen worden en een patiënt dient in staat te zijn om keuzes te maken; besproken wordt dat elk van deze punten de nodige problemen meebrengt.

In elk geval is het informed consent nooit een eenmalige gebeurtenis maar veel meer een proces in de tijd. Een aantal suggesties wordt gedaan hoe met dit probleem om te gaan; bij een belangrijke groep psychiatrische patiënten blijft het informed consent ook in de `by proxy'-vorm vrijwel onmogelijk.