In dit artikel wordt de binnen de recente psychoanalytische traditie ontwikkelde structurele diagnostiek toegelicht. Binnen deze eerste stap in het psychodiagnostisch proces wordt het functioneren van het ego onderzocht en daarmee de persoonlijkheid gediagnostiseerd. Binnen de structurele diagnostiek, die vooral ontwikkeld is door Otto Kernberg, worden onderscheiden: de neurotische persoonlijkheidsorganisatie, de borderline-persoonlijkheidsorganisatie en de psychotische persoonlijkheidsorganisatie. De belangrijkste differentiatiecriteria zijn hier: identiteitsintegratie versus identiteitsdiffusie, ontwikkelde versus primitieve afweermechanismen en het al dan niet intact zijn van de realiteitstoetsing. Eveneens wordt in dit artikel het structurele interview beschreven waarmee informatie wordt verzameld om tot een diagnose te komen. In dit interview staan centraal: verheldering, confrontatie en interpretatie in het hier en nu van de drie hierboven genoemde criteria. Tot slot volgt een kritische bespreking van de structurele diagnostiek.