Om een indruk te krijgen van de chroniciteit van psychische problematiek in de bevolking werd een steekproef van 245 volwassenen driemaal uitvoerig ondervraagd, in 1975, in 1976 en in 1984. Twee gevalsdefinities werden gehanteerd. De meest restrictieve was gebaseerd op een GHQ-score van 10 of hoger. De gegevens onthulden een aanzienlijke chroniciteit. Zo had volgens de meest restrictieve gevalsdefinitie van de mensen met psychische problemen in 1975 (1976) 32% (36%) deze in 1984 nog steeds. Toepassing van de ruimere gevalsdefinitie bracht een nog hogere chroniciteit aan het licht (bijna 50%). Geschat werd dat ruim de helft van de mensen die op een willekeurig tijdstip psychische problemen hebben (de punt-prevalentie) tot de chronici kan worden gerekend. Op basis van de correlaten van chroniciteit, de literatuur en ons theoretische model is getracht aan te geven uit welke groepen de mensen met chronische psychische klachten bestaan.