In dit artikel wordt vanuit de praktijk in 'Zuideroord' ('Vogelenzang') een antwoord geformuleerd op de vraag of de 'traditionele' nazorg nog voldoet, nu steeds meer wordt gewerkt naar de inzichten van de psycho-therapeutische gemeenschap. Nadat in het kort de grondgedachte en de basisprincipes van deze vorm van behandeling zijn genoemd en de betreffende afdeling is geïntroduceerd wordt ingegaan op de specifieke problemen die haar ex-patiënten ondervinden bij hun terugkeer in de maatschappij. Omdat de ervaringen met de 'traditionele' nazorg teleurstellend bleken, werd overgegaan tot het vormen van eigen nazorggroepen. Het aanvankelijk optreden van ongewenste komplikaties daarbij (zoals het blijven bestaan van regressief getinte afhankelijkheidsrelaties t.o.v. de psychotherapeutische gemeenschap, dikwijls leidend tot een heropname) kon mede worden verklaard vanuit een niet optimaal toepassen van de basisprincipes in de nazorgpraktijk. In een nieuwe opzet worden gunstiger voorwaarden gezocht: er wordt aangewerkt op een non-professionele onderlinge hulpverlenings-naarbehoefte, geheel los van de psychotherapeutische gemeenschap. De eerste resultaten zijn bemoedigend en rechtvaardigen de voorzichtige konklusie dat een alternatief voor de 'traditionele' nazorg is gevonden.