Bewegingstherapie voor zwakzinnigen is een benaderingswijze die d.m.v. op methodische wijze aangeboden, geëigende bewegingssituaties, diè belemmeringen zoveel mogelijk tracht op te heffen, welke een remmende invloed hebben op het openstaan voor de realiteit, die een hinderpaal vormt voor een goede motorische aanpassing. De totale bewegingstherapeutische approach valt uiteen in twee aspecten:
(1) het aspect van de 'behandeling' c.q. 'therapie', een benaderingswijze waarbij getracht wordt het emotioneel-communicatieve aspect van de motorische aanpassing te verbeteren, door de mentale toestand, de grondhouding van de pupil op een zo gericht mogelijke planmatige wijze te beinvloeden. Deze benaderingswijze is genoemd 'bewegingstherapie-inengere-zin'.
(2) het aspect van de 'training' c.q. 'vorming', een benaderingswijze waarbij getracht wordt het lichamelijk-codrdinatieve aspect van de motorische aanpassing te verhogen door op planmatige wijze sensomotorische basisvoorwaarden voor doelgericht handelen en bewegen tot optimale ontwikkeling en harmonisering te brengen, of compenserende mogelijkheden te vinden. Deze benaderingswijze is genoemd 'bewegingsvorming' en blijkt vaak gepaard te gaan met therapeutische neveneffecten. Soms zullen deze twee benaderingswijzen gedeeltelijk door elkaar lopen, afhankelijk van het motorische ontwikkelingsniveau, afhankelijk van het totale behandelingsplan. Hetgeen niet als zodanig is aangegeven, maar waar toch nog op gewezen moet worden is het feit, dat beide benaderingswijzen behoren te worden gecombineerd met een adequate begeleiding van het leef- en werkmilieu van de te behandelen pupil; gezien het onderwerp is hierop niet ingegaan.
Er is een wezenlijk onderscheid aangegeven tussen 'bewegingstherapie' enerzijds en 'fysiotherapie' anderzijds. De beschrijving en hantering van een aantal beoordelingsschalen ter beoordeling van het 'totaal-motorische-gedrag van zwakzinnigen' is in het vooruitzicht gesteld.