Ton Vink, filosoof en counselor, is een bekend Nederlands pleitbezorger van zelfeuthanasie als een vorm van goede dood. Voor de auteur houdt dit in: zelfbezorgd, zelf beschikt en in eigen regie.

Waar het eerste hoofdstuk vooral begripsverheldering nastreeft, met als uitgangspunt de omschrijving in de Wet Toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding ( wtl ), vormt het tweede hoofdstuk een gerechtskundige geschiedenis van wat de auteur als juridisch moralisme samenvat. In het derde hoofdstuk worden de middelen en mogelijkheden van levensbegeleiding als bewust sterven diepgaand besproken. Wat in het vorige hoofdstuk reeds aangekondigd werd, staat in het volgende hoofdstuk centraal, namelijk reflectie en de stelling tegenover andere Nederlandse initiatieven betreffende euthanasie (Nederlandse Vereniging voor een vrijwillig Levenseinde, Burgerinitiatief voltooid Leven, levenseindekliniek). Filosofische bedenkingen worden tevens met een aantal juridische opmerkingen afgewisseld.

Vink pleit voor volledige zelfbeschikking door het individu, dit is zonder meer duidelijk. Dit kan enkel met de omissie van de feitelijke en structurele interdependentie eigen aan levende wezens, de mens in het bijzonder. ‘O, missie’ van Ton Vink bij een zelfbezorgde goede dood zonder er (zelf) bezorgd over te zijn …

M. Calmeyn