In dit boek bespreekt David Nutt de mogelijke effecten van drugs en hoe men schadelijke gevolgen kan beperken. Het is geschreven voor iedereen die in het onderwerp geïnteresseerd is, dus niet alleen voor mensen werkzaam in de sector. Het boek beschrijft vooral de gevolgen van drugs, maar ook benzodiazepinen, antidepressiva en pijnmedicatie worden besproken. Het laatste hoofdstuk adviseert ouders wat ze hun kinderen over drugs moeten vertellen.

Het boek is vlot geschreven, maar nummering van voetnoten in de tekst ontbrak in mijn editie. Het was daarom soms enig zoekwerk om de voetnoot te vinden.

Nutt pleit voor het nemen van beleidsbeslissingen op rationele gronden. Men moet onderzoeken wat effectief is en men moet niet alles wat met drugs te maken heeft per definitie veroordelen. Er is een aantal mensen overleden na het innemen van ecstasy ( mdma ), maar het aantal doden door paardrijden ligt in dezelfde orde van grootte. Niemand wil paardrijden verbieden en derhalve zou men het gebruik van ecstasy ook moeten toestaan. Op basis van de effecten stelt de auteur dat het verbieden van roken in openbare ruimten een goede maatregel is geweest, maar hij vindt niet dat gebruikers van drugs naar de gevangenis zouden moeten. Hij beschrijft hoe men verschillende gevaren van drugs kan afwegen op een schaal van 1 tot 100. Daarbij meet hij schade voor de persoon zelf, zoals overlijden, ziekte en verslaving, en schade voor anderen, zoals kans op ongelukken en criminele activiteiten om drugsgebruik te financieren. Volgens deze schaal zijn alcohol en heroïne het gevaarlijkst en lsd en paddenstoelen het minst gevaarlijk. Deze relatieve gevaren worden niet weerspiegeld in het Engelse strafrecht en Nutt vindt dit een slechte zaak.

 

D. Hubbeling