Een boek over dwang waarbij het eerste personage Leonardo DiCaprio heet, doet inderdaad wel gedachten ontstaan; daarna is het de beurt aan onder anderen Alec Baldwin, David Beckham en Cameron Diaz. Deze bekendheden hebben volgens de schrijver van het voorwoord allemaal last van een of andere vorm van een dwangstoornis, waarmee bedoeld wordt ‘ iets moeten doen of denken, terwijl je daar helemaal geen zin in hebt ’.

Het boek belooft ons via het personage Maaike (49 jaar) mee te nemen in de intieme gedachtewereld van iemand die lijdt aan een ernstige vorm van smetvrees (deel 1), die daarvoor in behandeling gaat (deel 2) en die verder gaat met haar leven (deel 3).

We leren Maaike kennen als echtgenote, moeder van twee kinderen en onderwijzeres aan een basisschool. Naast deze verschillende rollen zit ze reeds dertig jaar verstrikt in allerlei rituelen. Ze kan hoe langer hoe minder genieten van de dingen des levens en voelt zich met de minuut wanhopiger worden. Ze denkt voor het eerst aan hulp zoeken na het zien van een reportage over diepe hersenstimulatie bij dwang.

Het verhaal van Maaike wordt hier en daar onderbroken voor een theoretische uitweiding. De volgende thema’s komen daarbij aan bod: wat is dwang? Hoe dwang zich ontwikkelt, de diagnose van een dwangstoornis, medicatie bij een dwangstoornis, hoe dwangdenken werkt, de polikliniek Angststoornissen van het amc Amsterdam, exposure en responspreventie, is dwang aangeboren of aangeleerd? Cognitieve therapie, dramatherapie en psychomotore therapie bij dwang, het effect van een dwangstoornis op de omgeving, onderzoek naar dwangstoornissen in het amc , diepe hersenstimulatie bij dwangpatiënten in het amc , de resultaten van de dagbehandeling van het amc en tot slot: hoe verder na een behandeling van dwang? Heel wat thema’s worden aangehaald. Ik vind het jammer dat het perspectief van Maaike hier niet aangehouden werd. Ik zou wel eens willen weten wat patiënten meepikken van de theorie die ze voorgeschoteld krijgen.

Aan het einde van het boek zijn er nuttige adressen te vinden. Voor de Vlaamse lezer is het uiteraard jammer dat er maar 1 mogelijkheid (die ook een Nederlands vestiging heeft) vermeld staat.

Kortom, een boek dat ik graag gelezen heb en ook zal aanraden aan enkelen van mijn patiënten met smetvrees, al is het maar om hen extra te motiveren om te blijven oefenen met het mengen van hun propere en vuile wereld.

Els Brunfaut