achtergrond Een beperkte kennis van de lichamelijke gevolgen van een eetstoornis kan een uiting zijn van probleemontkenning of -minimalisering, met als gevolg mogelijk onvoldoende bereidheid tot behandeling.
doel Nagaan welke kennis patiënten hebben over de mogelijke lichamelijke gevolgen of risico’s van hun eetstoornis en of deze kennis verbetert na psycho-educatie.
methode Een kennisvragenlijst werd bij 66 patiënten afgenomen kort na opname en bij 40 nog eens na ongeveer een maand. In de tussenperiode werd psycho-educatie over het thema gegeven in de vorm van een groepssessie en een voorlichtingsbrochure.
resultaten De kennis bleek in het algemeen behoorlijk goed: gemiddeld 14 van de 20 antwoorden correct, hoewel een aanzienlijk aantal patiënten op 11 vragen antwoordde met ‘ik weet het niet’. Bij de tweede afname nam dit aantal opvallend af, waardoor de algemene kennis significant verbeterd was na een maand (gemiddeld 17 van de 20 correct). Deze verbetering was onafhankelijk van het type eetstoornis. Eén vraag lokte het grootste aantal onzekere of foutieve antwoorden uit, ook bij tweede afname: ‘Als een jonge vrouw nog nooit gemenstrueerd heeft, kan ze ook niet zwanger worden’.
conclusie Het is aan te bevelen op een meer systematische wijze onderzoek te doen bij patiënten naar de (gebrekkige) kennis over lichamelijke gevolgen van een eetstoornis. Belangrijke lacunes of misvattingen kunnen dan als uitgangspunt dienen voor gerichte psycho-educatie.