toelichting Academisering van de ggz; disseminatie, implementatie en valorisatie van wetenschappelijke kennis; scientist-practitioners en clinician-researchers: het zijn klinkende begrippen waar maar weinigen iets op tegen zullen hebben. De brug tussen universiteit en ggz blijkt in de praktijk echter vaak lastig te slaan. Universiteiten en ggz-instellingen beschikken over steeds minder financiële middelen, wat hen dwingt zich meer en meer te beperken tot hun kerntaken (wetenschappelijk onderzoek/onderwijs en het leveren van zorg). Het gevolg is een afname van de mogelijkheden voor cliëntgebonden onderzoek in ggz-instellingen, maar ook voor klinische scholing van onderzoekers.
Samenwerking tussen universiteit en ggz is echter nog steeds mogelijk, zoals zal blijken in deze bijdrage. Er worden drie casus besproken van lokale samenwerkingsverbanden tussen universiteit en ggz in Utrecht, Maastricht en Amsterdam. Aan bod komen onder meer de vormen en formele aspecten van deze samenwerkingsverbanden, hun kosten en opbrengsten, hun kansen en bedreigingen in de toekomst.
leerdoel Aan het einde van de sessie wordt de deelnemer geacht dat hij kennis heeft van diverse aspecten van drie verschillende lokale samenwerkingsverbanden tussen universiteit en ggz, alsook een eerste indruk van de mogelijkheden een dergelijke samenwerking op te bouwen vanuit de eigen ggz-instelling.