achtergrond Al in de 19e eeuw presenteerde de Franse neuroloog, Jules Cotard (1840-1889) in een college Mademoiselle X. Zij beweerde dat een aantal van haar lichaamsdelen ontbrak en dat ze geen eten nodig had. Cotard beschreef de symptomen en introduceerde de term le délire de négation (het ontkenningsdelier).
doel Bevorderen van herkenning van het syndroom van Cotard, de differentiaaldiagnostische overwegingen en mogelijke therapeutische interventies.
methoden Middels een dvd-fragment wordt een man geïntroduceerd, die ervan overtuigd is niet meer te kunnen lopen en geen bloed meer in zijn aderen te hebben. Differentiaaldiagnostische overwegingen worden besproken.
resultaten De casus illustreert de indrukwekkende verschijningsvorm van het syndroom van Cotard. Desondanks is er weinig bekend over de prevalentie en incidentie van het syndroom. Het gebrek aan identificatie van het syndroom middels de dsm-criteria is hier mede debet aan. Het syndroom van Cotard is zowel geassocieerd met psychiatrische als met somatische ziektebeelden. De enkele beschikbare studies suggereren een hogere prevalentie op oudere leeftijd, alsmede een grotere associatie met bipolaire stoornissen dan met overige ziektebeelden. Mogelijke pathofysiologische processen worden besproken. Ten slotte worden mogelijke therapeutische opties toegelicht.
conclusie Het syndroom van Cotard is een weinig bekend, doch ernstig toestandsbeeld. Diagnostiek naar achterliggende syndromen, zoals bipolaire stoornissen, is geïndiceerd om tot adequate behandeling te kunnen komen.