achtergrond Bij 50-60% van de kinderen met adhd gaan de symptomen door op volwassen leeftijd, wat leidt tot beperkingen in hun functioneren op diverse levensgebieden.
Na het 18e levensjaar wordt de zorg van de kinderarts of de jeugd-ggz overgedragen aan de volwassenenpsychiatrie. De werkwijzen zijn verschillend, hetgeen de behandeling niet vereenvoudigt en de continuïteit niet ten goede komt.
doel Aandacht voor de overdracht van kennis over adhd vanuit de jeugdzorg naar de volwassenenzorg en vice versa.
methoden Met betrekking tot adhd worden de overeenkomsten en verschillen tussen de jeugdzorg en volwassenenzorg beschreven en geanalyseerd. De adhd-problematiek wordt beschreven vanuit ontwikkelingsperspectief en de resultaten van longitudinaal onderzoek worden besproken.
resultaten Iedere leeftijdsfase heeft zijn specifieke problematiek, hetgeen van invloed is op de adhd-symptomen en de beperkingen die men ondervindt.
Een levenslooppoli met kennis van en expertise over het beloop van adhd in de verschillende levensfasen kan hiervoor passende behandeling bieden en continuïteit in de behandeling garanderen.
conclusie Gezien het chronisch persisterend beloop van adhd en de wisselende symptomatologie in de verschillende levensfasen, is het belangrijk goed geïnformeerd te zijn over de complexiteit van de dynamisch veranderende problematiek en de bijpassende behandelingen. Een levenslooppoli kan hierin voorzien.