achtergrond Het delirium is een veelvoorkomend psychiatrisch ziektebeeld bij lichamelijk zieke patiënten en gaat gepaard met toegenomen morbiditeit en oversterfte. De literatuur meldt hoge prevalentiecijfers, maar het aantal psychiatrische consulten op de intensivecare (ic) is laag.
doel Beschrijving van patiëntpopulatie en patiëntkarakteristieken. Observatie van treatment as usual. Vaststellen van reproduceerbaarheid van de psychiatrische diagnose (de psychiater als gouden standaard). Het vinden van een betrouwbare en gebruiksvriendelijke screeningsmethode.
methoden Prospectieve observationele studie op de ic van het academisch ziekenhuis Maastricht. Patiënten kregen treatment as usual. De reproduceerbaarheid van de diagnose werd getoetst. De prevalentie werd door vragenlijsten (Neecham, dos-icu, cam-icu) en psychiatrisch onderzoek in kaart gebracht. Vervolgens werd de toepasbaarheid van twee vragenlijsten als screeningsmiddel getoetst. Van patiënten werden persoonsgegevens vastgelegd evenals verpleegkundige observaties,  behandelingsparameters, opnameduur en mortaliteit.
resultaten Prevalentie was 64% (hypoactief 20%, gemengd 40%, hyperactief 40%), echter de  diagnose werd vaak gemist (53,3%). Er was een hoge interbeoordelaarsbetrouwbaarheid (K = 1) en hoge overeenstemming tussen de methoden. Naast onderdetectie was er sprake van onderbehandeling en ongelijkheid in behandeling. Patiënten met een hypoactief delirium werden later in het ziekteproces behandeld met lagere doseringen medicatie. Patiënten met een mild delirium werden minder vaak protocollair behandeld ten opzichte van patiënten met een ernstig delirium. Patiënten die geen delirium doormaakten, hadden een sterftecijfer conform apache-IIscore. Het doormaken van het delirium toonde een verhoogde mortaliteit (rr = 1,57). De vragenlijsten werden als gebruiksvriendelijk beoordeeld enwaren goed in staat om het delirium op te sporen (Neecham 84%, dos-icu 91%).
conclusie De diagnose delirium wordt veelvuldig gemist in de klinische ic-setting.
Het doormaken van een delirium liet toegenomen mortaliteit zien onafhankelijk van de onderliggende somatische aandoening.
Er is betrouwbare en praktische screening mogelijk om tot adequatere diagnosestelling en behandeling te komen.