achtergrond Stigmatisering van mensen met ernstige langdurige psychiatrische aandoeningen kent vele psychologische en sociaal-economische wortels. De psychiatrie en de ggz heeft er zelf historisch een belangrijk aandeel in vanwege theorievorming rond de aandoeningen (waaronder de degeneratietheorie) en praktijk (waaronder asielering).
Ze verkeren in een maatschappelijk isolement waarvan zij zelf, maar bovenal de patiënten en hun familieleden, de dupe zijn. Met hele grote moeite en tegenzin komen ze stapje voor stapje hieruit nadat ze herhaaldelijk door de gemeenschap tot de orde zijn geroepen.
doel Het verkrijgen van inzicht in stigmatisering.
methoden Literatuurstudie.
resultaten Worden gepresenteerd.
conclusie De psychiatrie en de ggz moet zich profileren tot een maatschappelijke organisatie met een gezondheidssignatuur.