achtergrond Zelfstigmatisering is een belangrijke consequentie van het deel uitmaken van een groep waarover negatieve stereotypen bestaan. Sommige psychiatrisch patiënten betrekken deze negatieve stereotypen uiteindelijk op zichzelf en verinnerlijken ze. Zelfstigmatisering kan ertoe leiden dat psychiatrisch patiënten zich uit schaamte sociaal gaan isoleren. En daarmee het beeld bevestigen dat ze mensen zijn met wie moeilijk contact te maken is.
doel Kennis hebben over de manier waarop zelfstigmatisering plaatsvindt en het effect op zelfbeeld en zelfvertrouwen. Kennis hebben over de middelen die je als behandelaar hebt om zelfstigmatisering tegen te gaan en te verhelpen.
methoden Er wordt een overzicht gegeven van wetenschappelijke literatuur over en onderzoek naar zelfstigmatisering. Daarbij ligt de nadruk op interventies tegen zelfstigmatisering.
resultaten Alle tegen zelfstigmatisering werkzame interventies hebben empathie als belangrijk bestanddeel. Het vergroot de zelfsturing en zelfredzaamheid en heeft invloed op de identiteit en eigenwaarde van psychiatrisch patiënten.
conclusie Empathie is een belangrijk middel dat binnen de behandelrelatie tegen zelfstigmatisering kan worden ingezet.
literatuur
Corrigan PW & Watson AC. The Paradox of Self-Stigma and Mental Illness Clinical Psychology: Science and Practice 2002; 9: 35-53.
Corrigan PW, Watson AC & Barr L. The Self–Stigma of Mental Illness: Implications for Self–Esteem and Self–Efficacy J Soc Clin Psychol 2006; 25: 874-84.
Rüsch N e.a. Self-stigma, group identification, perceived legitimacy of discrimination and mental health service use. Br J Psychiatry 2009; 195: 551-53.