toelichting In de langdurige psychiatrie is er een grote groep patiënten die tijdelijk of langdurig geen behoefte heeft aan zorg. Terwijl wij wel vinden dat zij deze dringend nodig hebben. Hiervoor is de laatste 20 jaar een vorm van zorg ontwikkeld die men ‘bemoeizorg’ noemt. Vaak betreft het mensen met een ernstige psychiatrische stoornis, zoals schizofrenie en bipolaire stoornis. Nogal eens is er sprake van overlast of soms zelfs gevaar.
Maar mag dat allemaal? Gaan we niet naar een Big Brother is watching you samenleving? Hoe zit het met het recht op zelfbeschikking? Dus: wanneer doe je het juist niet?
En wanneer het moet: hoe voer je het uit? Hoe maakt men contact met iemand die dit niet wil, hoe komt men binnen en welke attitudes dient men in verschillende fasen van de behandeling te beheersen? Welke onderwerpen lenen zich voor gesprek, welke niet? Welke wettelijke kaders zijn er in de bemoeizorg?
Veel zal ontleend worden aan het boek van Tielens en Verster Bemoeizorg. Dit kwam in 2010 uit.
Deze sessie is 100% praktijk. Geen onderzoek, geen cijfers, maar 12 jaar praktijkervaring bij hetrehabilitatieteam voor dak- en thuislozen van Arkin te Amsterdam. Na een uiteenzetting overgenoemde onderwerpen zal de spreker met een patiënt uit de bemoeizorg een demonstratie geven hoe dit soort gesprekken verloopt. Te zien is hoe een psychose wordt uitgevraagd en hoe er omgegaan moet worden met potentieel gevaarlijk gedrag van een patiënt. Aan het eind is er gelegenheid tot het stellen van vragen.
leerdoel Men kent de uitgangspunten van bemoeizorg.
Men kent de in- en exclusiecriteria vanbemoeizorg.
Men kent de diverse attitudes en bijpassende gespreksvaardigheden.
Men kent de klassieke valkuilen in de behandeling bij de bemoeizorg.
Men kent diverse wettelijke kaders die relevant zijn in bemoeizorg.