inhoud van de workshop Het congresthema benadrukt onze plicht om kennis toetsbaar te verantwoorden en door te geven. Het stelt dat de psychiater vanuit wetenschappelijk onderzoek weet wat de patiënt mankeert en dat zo duidelijk mogelijk moet meedelen. Hij vraagt niet, hij weet. De beschreven kennisgebieden laten zien dat innerlijke conflicten als bron van psychopathologie zijn verdwenen, evenals ontwikkelingsaspecten en de invloed van (vroeginfantiele) relaties. Psychiatrische aandoeningen zijn ontdaan van context en geschiedenis en bestaan nu uit symptoomclusters. De standaardbehandeling wordt een breed toepasbaar evidence-based protocol.
Naast de bovengenoemde ontwikkelingen in diagnostiek en behandeling blijft het belangrijk om weet te hebben van de huidige psychoanalytische theorie en techniek, waarin de relatie met de patiënt, de kennismaking, centraal staat.
vorm De eerste lezing behandelt recente psychoanalytische ontwikkelingen in theorie en techniek, geïllustreerd met klinische vignetten. Een tweede lezing beschrijft de analyse van een aanvankelijk psychiatrisch opgenomen adolescent.
leerdoel Doel is om de kennis van het huidige psychoanalytische denken, werken en relatieleggen op te frissen, als wetenschappelijk model naast de huidige trends in de psychiatrie. Aan het eind van de sessie wordt de deelnemer geacht hiervan een actueel beeld te hebben.