achtergrond De titel van onze discussiegroep is tweeledig interpreteerbaar. De titel verwijst enerzijds naar het onderwerp ontwikkelingsstoornis als ‘diagnose’ in de kinder- en jeugdpsychiatrie en  anderzijds naar de vraag of er sprake is van een stoornis in de ontwikkeling van de kinder- en  jeugdpsychiatrie als professioneel kennisdomein.
Vanaf eind 20e eeuw zien wij een toename van kinderen met een autismespectrumstoornis (ass). Aangenomen wordt dat ongeveer een op de1000  kinderen een autistische stoornis heeft.
Geschat wordt dat de mildere vorm van autisme (pdd-nos) twee tot drie keer zo vaak voorkomt als een ‘autistische stoornis’.
De meest gehanteerde verklaring voor de toename van kinderen met ass is de veronderstelling dat de toename komt door ‘eerdere herkenning enverbeterde diagnostiek’.
ass is een ontwikkelingsstoornis. Een kind heeft een ontwikkelingsstoornis  als vastgesteld wordt dat het kind zich niet goed ontwikkelt. Heeft een kind met een gestoorde ontwikkeling per definitie ass?
stellingen
1. Er is onvoldoende kennis met betrekking tot de bandbreedte van de normale ontwikkeling binnen de kinder- en jeugdpsychiatrie. Wij moeten onze referentiekaders van kennis waaruit wij putten bij het verrichten van diagnostiek dringend verbreden door meer aandacht voor en kennis van de bandbreedte van de normale ontwikkeling.
2. De bandbreedte van de normaliteit is geen statisch gegeven. De bandbreedte van de normaliteit verandert onder invloed van veranderingen in de cultuur en normen en waarden van de samenleving.
3. Als in een parallelproces met de ass, zijn wij als professionals binnen de kinder- en jeugdpsychiatrie, detailgericht, niet meer in staat om het geheel te overzien, concretistisch, en hebben wij een fascinatie, namelijk die voor ass.
leerdoel De deelnemer is zich meer bewust van de risico’s die kleven aan het ‘stoornis-’ of   ‘symptoom’denken in de ontwikkeling van de kinder- en jeugdpsychiatrie als professioneel kennisdomein.