achtergrond Dezelfde stresserende life events geven bij verschillende mensen verschillende reacties. Een meer en meer onder de aandacht komend begrip om deze verschillen te verklaren, is veerkracht. Toegepast op de behandelpraktijk is veerkracht kortweg te definiëren als: het vermogen om te herstellen van gezondheidsproblemen die ontstaan zijn na een stressvolle gebeurtenis of, bij voortdurende stressfactoren: stressvolle situaties kunnen verdragen zonder (toename van) gezondheidsproblemen.
doel Presentatie over de theoretische aspecten van veerkracht (resilience) en een veerkrachtgericht werkmodel.
methoden In de voordracht zal een theoretische uiteenzetting over het begrip veerkracht gegeven worden. Vervolgens zal een veerkrachtgericht werkmodel gepresenteerd worden: het sskkmodel (De  Jonghe e.a. 1997). Deze letters staan voor: stress, steun, kracht en kwetsbaarheid. De aspecten   kracht en steun vormen samen de veerkracht. Van deze aspecten zullen er enkele nader uitgewerkt  worden aan de hand van psychologische en neurobiologische onderzoeksbevindingen.
resultaten Duidelijk wordt dat een veerkrachtgerichte benadering recht doet aan het natuurlijk   herstelvermogen van mensen, dat deze benadering de patiënt met zijn hele ‘zijn’ serieus neemt, dat   culturele en existentiële (bijvoorbeeld religieuze) aspecten heel vanzelfsprekend deel gaan uit maken  van de behandeling, dat diverse veerkrachtfactoren adequaat wetenschappelijk onderzocht en effectief bevonden zijn en dat het werkmodel een leidraad is (een frame for thought and practice).
conclusie Het veerkrachtgerichte sskk-model heeft, meer dan voorheen, een wetenschappelijke onderbouwing gekregen en is, ondanks en dankzij haar simpliciteit, een goede leidraad voor  hulpverleners en patiënten bij het werken aan vermindering van klachten en verbetering van functioneren.