Het boek behandelt de drug metamfetamine (ma), maar ook amfetamine, ecstasy-achtigen en cocaïne komen aan de orde. In de jaren negentig is het gebruik van ma in de vs en Canada sterk toegenomen, vooral als opvolger van cocaïne. Als oorzaak wordt genoemd dat ma een langere werking heeft en goedkoper is dan cocaïne. Gebruik van ma – op straat soms ice of crystal genoemd – leidt veel sneller tot verslaving en afhankelijkheid. Elk hoofdstuk is door specialisten geschreven. Er zijn hoofdstukken over epidemiologie, de farmacologische werking van ma, cognitieve en psychiatrische effecten, blijvende gevolgen van ma-gebruik op de hersenen, lichamelijke schade, het verband tussen ma-gebruik en criminaliteit en tot slot behandeling van ma-verslaving en van patiënten met zowel psychiatrische problematiek als ma-gebruik. Een nadeel van het boek is dat er overlappingen in staan: verdeeld over meerdere hoofdstukken staat uitgelegd welke neurotransmitters betrokken zijn bij en wat de blijvende lichamelijke schade is van een ma-verslaving. Dit is dan ook het enige punt van kritiek. Het is een compact boek dat veel informatie bevat, diverse hoofdstukken kunnen als review of metastudie worden gezien. Het aantal literatuurverwijzingen per hoofdstuk is groot. Het boek eindigt met hoofdstukken die aanwijzingen voor behandelaars bevatten en er wordt zelfs verwezen naar links op internet waarop complete behandelprogramma’s staan. Ook bevat het boek tabellen met aanbevolen soorten medicatie bij verschillende typen patiënten. Het is goed om uitgelegd te krijgen dat ma inwerkt op vele systemen. Ook wordt nog een keer uitgelegd waarom een lage dosis amfetamine bij mensen met aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (adhd) een heilzame werking heeft. Als werking staat beschreven (in meerdere hoofdstukken) dat ma een ‘high’ geeft van wel twaalf uur, een gevoel van euforie, van energie en zelfs van verbeterde cognitieve prestaties. Herhaald gebruik leidt echter tot verlaagde cognitieve prestaties, zeer snelle lichamelijke afhankelijkheid, het uitblijven van de prettige gevoelens, schade aan hart en vaatstelsel, een verhoogde kans op paranoia en agressieve buien, hyperthermie, hartritmestoornissen, hartfalen en hersenbloedingen, en de lijst van onomkeerbare lichamelijke schade is nog veel langer. Wie na het lezen van dit boek nog begint met ma heeft een sterke zelfvernietigingsdwang. Hoofdstuk 8 is een aanrader voor wie werkt met verslaafde patiënten in forensische settings, ook als ze verslaafd zijn aan cocaïne of heroïne in plaats van aan ma. Het boek is aan te bevelen aan zowel psychiaters als therapeuten.

 

E.F.J.M. Brand