achtergrond Geïnformeerde toestemming (informed consent) is alleen geldig als deze gegeven wordt door een wilsbekwame patiënt. Wilsbekwaamheid is echter een ingewikkeld concept. Naast het begrijpen van informatie is ook het waarderen daarvan relevant. Voor artsen is het lastig te beoordelen of patiënten adequaat omgaan met waarden.
doel Nieuwe perspectieven vinden op het begrip wilsbekwaamheid om tot betere zorg te komen voor psychiatrische patiënten.
methoden Bespreken en bediscussiëren van literatuur, in het bijzonder gevalsbeschrijvingen.
resultaten Als men de huidige toetsinstrumenten, zoals de MacArthur competence assessment tool for treatment (Maccat), te kort door de bocht toepast, zou er te veel nadruk kunnen komen te liggen op een cognitieve benadering van het begrip wilsbekwaamheid. Uit de ethische literatuur is echter bekend dat naast cognitieve functies ook andere zaken een rol spelen, zoals emoties, identificatie, ziekte-ervaring en waarden.
conclusie Nieuwe perspectieven kunnen zorgen voor een verheldering van het begrip wilsbekwaamheid zodat de zorg voor psychiatrische patiënten verbeterd kan worden. Als het duidelijk is dat wilsonbekwaamheid aan de orde is, kan in sommige gevallen eerder overgegaan worden tot het betrekken van wettelijke vertegenwoordigers, zoals familie, en zo nodig drang, zodat uiteindelijk dwang voorkomen kan worden.