achtergrond Het is niet verbazend dat een diagnose die tot voor kort onbekend was, en nu met grote prevalentie blijkt voor te komen, tot argwaan en ongeloof leidt. Is adhd meer dan een modediagnose, waarmee problematisch gedrag gemedicaliseerd wordt?
doel De achtergronden van de controverse rond de diagnose adhd bij volwassenen analyseren en de kritische commentaren van gepast repliek voorzien.
methoden Achtereenvolgens wordt stilgestaan bij onderdiagnostiek en overdiagnostiek, de differentiaaldiagnose, de gemiste diagnose en de foutieve diagnose. Onbekendheid met het ziektebeeld, de aspecifieke symptomatologie, het dimensioneel karakter van de diagnose en de betrouwbaarheid van klinische diagnostiek spelen hierbij een rol. Een klinische diagnose is steeds een waarschijnljkheidsdiagnose. In de lezing wordt aangetoond dat adhd bij volwassenen een valide diagnose is, met een hoge prevalentie (3,4%) onder de algemene populatie en een hogere prevalentie onder populaties van psychiatrische patiënten. De huidige onderdiagnostiek bij volwassenen leidt tot belangrijk disfunctioneren en ongezond gedrag bij deze patiënten en tot verloren mentaal kapitaal en economische schade voor de maatschappij.
resultaten Aan de hand van deze bespreking worden de voorwaarden voor een betrouwbare diagnose geformuleerd. adhd is een klinische diagnose, waarvan de betrouwbaarheid toeneemt met de zorgvuldigheid van de diagnostische procedure en de eensluidendheid van de verzamelde diagnose, bij voorkeur van meerdere informanten.
conclusie adhd bij volwassenen is een valide diagnose die op betrouwbare wijze vast te stellen is. De huidige onderdiagnostiek in de klinische psychiatrie is een belangrijk aandachtspunt en mede aanleiding tot dit symposium.