achtergrond Tijdscriteria voor de diagnose ptss (acute, chronische en verlate ptss) en de diagnose acute stressstoornis (ass) staan met de komst van de dsm-v ter discussie. Daarbij staat de klinische relevantie van deze concepten centraal.
doel Een overzicht te geven van de klinische relevantie van de acute stressstoornis en van het onderscheid tussen acute, chronische en verlate ptss.
methoden Longitudinale gegevens met betrekking tot het beloop van ptss-klachten en hulpzoekgedrag na de Vuurwerkramp in Enschede worden gepresenteerd en in verband gebracht met recente literatuur over ptss, ass en de dsm-v.
resultaten Zowel de ernst van ptss-klachten als het beloop van deze klachten in de tijd zijn geassocieerd met hulpzoekgedrag. De diagnose acute stressstoornis heeft slechts geringe voorspellende waarde voor het voortduren van ptss-klachten op de langere termijn.
conclusie Het onderscheid tussen acute, chronische en verlate ptss heeft duidelijke klinische relevantie. Daarmee hebben deze tijdscriteria bestaansrecht in de dsm-v. De diagnose ass daarentegen heeft beperkte klinische relevantie en het voortbestaan ervan in de dsm-v staat ter discussie.