achtergrond 'Dreiging' van suïcide is in veel gevallen een reden voor een (gedwongen) opname op een acuteopnameafdeling. Bij ongeveer 30% van de opgenomen patiënten in het Klinisch Centrum Acute Psychiatrie (kcap) speelt suïcidegevaar een rol (Bohnen 2008). In tegenstelling tot veel andere landen is er in Nederland tot op heden geen richtlijn voor de taxatie en behandeling van suïcide; dit geldt ook voor de kliniek. Er is grote behoefte aan de ontwikkeling van betere voorspellers voor suïcide bij opgenomen patiënten (Powell e.a. 2000). De resultaten van studies naar detectie van risicofactoren voor suïcide binnen de kliniek zijn beperkt, ondanks het feit dat het risico op suïcide sterk verhoogd is ten opzichte van de algemene bevolking (Neuner e.a. 2008). Om te trachten een goede risicotaxatie te maken, krijgt iedere patiënt in het kcap een suïcidegevaarscode die van invloed is op maten van toezicht/restrictie. Dit geschiedt door middel van het veiligheidsplan (Winter 2008) dat instructies geeft hoe te handelen.
doel Inzicht krijgen van de taxatie en beloop van suïcidegevaarlijke patiënten op een gesloten acuteopnameafdeling. methoden Gedurende twaalf maanden (1 januari 2009-31 december 2009) werden alle opgenomen patiënten in het kcap op hun suïciderisico getaxeerd en werden de consequentie daarvan en de meerwaarde voor het personeel van het veiligheidsplan in kaart gebracht.
resultaten In deze voordracht presenteren we de klinische en demografische karakteristieken in relatie tot de suïcidegevaarscode van meer dan 1300 patiënten die zijn onderverdeeld in een groep met een hoog en een groep met een laag risico op suïcide. Ook laten we resultaten zien van een enquête over meningen over het veiligheidsplan onder medewerkers op het kcap.
conclusie Medewerkers hebben houvast aan het veiligheidsplan en willen dit in meerderheid continueren. Aangezien de database op het moment van indiening van het abstract nog niet gesloten is, wordt de conclusie na 1 januari 2010 verder uitgewerkt.