achtergrond De internationale literatuur toont steeds meer evidentie dat bij jongeren met antisociale gedragsproblemen, naast een aantal bekende psychosociale kwetsbaarheden, sprake is van specifieke neurobiologische risicofactoren.
doel Hoewel er nog grote hiaten bestaan in de kennis omtrent de aard, sterkte en richting van het verband tussen biologie en antisociaal gedrag, lijkt de tijd rijp te zijn voor een discussie over de gevolgen en mogelijkheden van de voortschrijdende inzichten in dit onderzoeksveld voor de klinische praktijk. Een dergelijke discussie is relevant voor clinici die werkzaam zijn binnen de algemene psychiatrie en meer specifiek voor hen die werken binnen de forensische psychiatrie, de subdiscipline die bij uitstek te maken heeft met antisociale gedragsproblematiek.
methoden Aan de hand van recente literatuur zal worden besproken hoe inzichten in biologische kenmerken van antisociaal gedrag in de toekomst van belang zouden kunnen zijn voor het optimaliseren en specificeren van diagnostiek en andere facetten van de klinische praktijk (behandeling, risicotaxatie en behandelevaluatie).
resultaten Resultaten van recente studies zullen worden besproken. Hierbij komen onder andere studies naar biologische voorspellers van behandelsucces bij kinderen met gedragsproblemen aan de orde, alsook onderzoek naar het effect van psychosociale interventies op aan antisociaal gedrag gerelateerde biologische factoren. Tevens zal worden stilgestaan bij relevante ethische en filosofische aspecten.
conclusie De huidige literatuur op het gebied van aan antisociaal gedrag gerelateerde biologische factoren biedt aanknopingspunten voor verder onderzoek naar de toepasbaarheid bij het verder specificeren van diagnostiek in de toekomst.