achtergrond Minister Klink stelt een miljoen euro beschikbaar om het aantal suïcides te verminderen. Ggz-instellingen rekenen het aantal suïcidepogingen tot prestatie-indicator van hun kwaliteitsbeleid. De NVvP bereidt een multidisciplinaire richtlijn voor over de beoordeling en behandeling van suïcidaliteit. De overheid bemoeit zich met het onderwerp, de professionals bemoeien zich met het onderwerp. Wat kunnen de managers en directeuren doen?
stellingen 1. De aandacht voor suïcidepreventie vanuit de overheid suggereert dat elke suïcide voorkomen had kunnen worden en een calamiteit is, en plaatst bij voorbaat de psychiater in het beklaagdenbankje. 2. Op het overlijden van een patiënt aan de gevolgen van kanker wordt geen oncoloog afgerekend, waarom dan een psychiater afrekenen op het overlijden van een patiënt lijdend aan een depressie, psychose of persoonlijkheidsstoornis als die patiënt komt te overlijden aan een suïcide tijdens een behandeling lege artis? 3. Directeuren en managers moeten er niet voor zorgen dat protocollen worden toegepast, maar dat ze goed worden toegepast. Dat laatste kan alleen maar gerealiseerd als professionals worden getraind in het toepassen van protocollen. 4. Ten aanzien van suïcidepreventie is er een vergelijking te trekken met het beleid ten aanzien van het voorkomen van verkeersslachtoffers. Daar is het uitgangspunt dat ongevallen een onvermijdelijk bijverschijnsel zijn van verkeer; desalniettemin is er met een constant beleid van aanpassingen en maatregelen (van bromfietshelm, via fietsreflectoren tot het massaal aanleggen van rotondes - met andere woorden: ook door het doen van grote investeringen) bereikt dat het aantal doden per jaar van 3000 in de jaren zeventig nu is gedaald tot 850 per jaar.
leerdoelen De deelnemers krijgen inzicht in de mogelijkheden en onmogelijkheden van verandermanagement van directies op gedrag van professionals rond suïcidepreventie en kunnen inhoudelijke richtlijnen rond suïcidepreventie vertalen in zorglogistiek.