achtergrond Sinds 1 januari 2008 is de Wet Bopz uitgebreid met artikel 34. Hierin is het juridische kader vastgelegd van afspraken tussen behandelaar en de op dat moment wilsbekwame patiënt, voor die situaties waarin de patiënt ten gevolge van psychiatrische symptomen mogelijk niet meer bekwaam is te oordelen over de eigen situatie. De afspraken maken voor een welomschreven situatie een ingrijpen mogelijk, zonder dat er voldaan hoeft te worden aan het gevaarscriterium in de Wet Bopz. Indien die situatie zich voordoet, wordt dit beoordeeld door de rechter, waarmee de afspraken rechtsgeldigheid krijgen in de vorm van een specifieke rechterlijke machtiging, de zogenaamde zelfbindingsmachtiging. Ook regelt dit artikel de mogelijkheid om behandelafspraken vooraf vast te leggen in geval van een gedwongen opname krachtens inbewaringstelling of voorlopige machtiging. Daarmee is voor het eerst in Nederland de mogelijkheid ontstaan om een patiënt te behandelen op basis van een eerder verkregen 'informed consent' in een situatie waarin betrokkene zelf niet meer in staat is te oordelen over de eigen situatie op basis van een psychiatrisch ziektebeeld.
stellingen 1. Het gebruik van de zelfbindingsverklaring is noodzakelijk om continuïteit van professioneel handelen in iedere fase van ziekte te garanderen. 2. Wanneer patiënten met een vroege psychose door intensieve psycho-educatie ook het gebruik van zelfbinding leren waarderen, blijven zij meer empowered en kan hen later veel leed bespaard blijven. 3. De uitvoering van de zelfbindingsverklaring vereist een gerichte psycho- educatie van betrokken familieleden , naasten en de patiënt. Dit proces en de maatregel zelf leiden tot een empowered systeem.
leerdoelen Aan het eind van de sessie moet de deelnemer in staat zijn om het toepassen van de maatregel van zelfbinding met patiënt en naasten af te wegen, de maatregel op te stellen en uit te voeren.