inhoud van de cursus Wilsbekwaamheid is een begrip dat toenemend in de belangstelling staat, ook bij psychiaters. Is de patiënt in staat tot een redelijke waardering van zijn belangen ter zake, bijvoorbeeld van een medische behandeling? Een psychiatrische stoornis is geen voorwaarde voor, noch synoniem van wilsonbekwaamheid; ook betekent een gedwongen opname niet per se dat iemand dan ook wilsonbekwaam is. Wie beoordeelt wilsonbekwaamheid, altijd een arts? Hoe verhoudt de beoordeling zich tot de diagnostiek; welke rol speelt de psychiater? En hoe wordt wilsonbekwaamheid vastgesteld? Deze cursus biedt psychiaters een praktisch stappenplan dat hen helpt vragen in een vaste volgorde en juiste juridische kaders te behandelen. Casuïstiek, vignetten en een schema om te scoren worden interactief gebruikt ter illustratie. Aandacht wordt gegeven aan de relatie van dwangbehandeling en wilsonbekwaamheid. In Europa is wilsonbekwaamheid hoeksteen van de legitimatie van dwang. De derde Bopz-evaluatiecommissie (2007) heeft aanbevolen wilsbekwaamheid meer te betrekken bij de besluitvorming over dwangtoepassing, bijvoorbeeld bij wilsbekwaam verzet tegen een behandeling. 'Wilsbekwaamheid' heeft een centrale plaats gekregen in het Wetsvoorstel verplichte ggz. De zelfbindingsverklaring/machtiging maakt dat de psychiater meer wordt ingeschakeld bij het beoordelen van wilsbekwaamheid. Door wilsbekwaamheid systematischer te beoordelen, wordt de rechten van de patiënt beter beschermd, zowel bij het 'incompetent consent' (wilsonbekwaam instemmen) als bij wilsonbekwaam verzet (zelfbeschikking als alibi om niet te handelen). Belangrijke items rond diagnostiek in discussie!
vorm In drie sessies wordt het begrip interactief besproken: algemeen kader, juridische aspecten en de beoordelingsmethode. Zowel vignetten als ingebrachte casuïstiek dienen als illustratie.
leerdoelen Bekend zijn met de beoordeling van wilsbekwaamheid dat wil zeggen met: 1. het begrip wils(on)bekwaamheid; 2. stappen die nodig zijn bij het beoordelen; 3. juridische aspecten; 4. specifieke aspecten bij het psychiatrisch onderzoek; 5. de praktijk bij de beoordeling.